Als we als mens of dier een naam hebben waarom God dan niet?

De eerste zin in de Bijbel is: In het begin schiep God de hemel en de aarde. Hij is de Eerste, de Schepper van de totale kosmos. Zo heeft Hij Zich aan de eerste mensen Adam en Eva geopenbaard. Daarna ook aan tal van mensen in de geschiedenis: bijvoorbeeld aan Abraham en David. En door al die getuigenissen openbaart God zich ook aan ons in de Bijbel.

Wanneer we letten op dierennamen en mensennamen zit daar al een verschil tussen. Dierennamen zijn soortnamen; mensennamen zijn eigennamen. Wanneer we de hele Bijbel lezen, komen we ook heel veel ‘namen’ van God tegen. Deze laten allemaal een stukje van God zien.

Ze wijzen op bepaalde eigenschappen van God. Toch kunnen we ook zeggen dat God een naam heeft. In Exodus (het tweede Bijbelboek van het Oude Testament) in hoofdstuk 3 vers 13 en 14 lezen wij dat God Zijn ‘eigennaam’ geeft: HEERE. De betekenis van deze naam is ‘Ik zal zijn’. In deze betekenis maakt God het meest duidelijk Wie Hij is: 1. eeuwig (Hij heeft geen begin en geen einde); 2. wat Hij belooft, doet Hij. Dat noemen we trouw; 3. Almachtig. Dat betekent dat Hij alles wat Hij belooft, ook doen kan en doen wil. Hij staat er Zelf garant voor dat alles wat Hij zegt, ook daadwerkelijk gebeurt.

Dat brengt bij een tweede naam, die erg lijkt op Gods eigennaam: Heere. Dit is een vertaling van een woord dat betekent “meester” of “eigenaar”. Wanneer wij in God geloven, Hem liefhebben en dienen, is dit een mooie naam: want als mijn meester of eigenaar almachtig is, betekent dit dat ik zelfs voor de dood niet bang hoeft te zijn. Want Hij is zelfs sterker dan de dood.