Zelfs kinderen proberen het al op jonge leeftijd: in perspectief tekenen. Met behulp van een horizonlijn en een stip, probeer je dan diepte te creëren in je tekening.
Bij sommige tekenlessen kun je nog iets anders leren: meerdere tekeningen leren maken van dezelfde situatie, waarbij je telkens wisselt van perspectief. Neem als voorbeeld deze tekening:
Naast het ‘gewone’ perspectief, kun je ook tekenen vanuit het vogelperspectief. Hoe ziet ditzelfde landschap er van bovenaf bezien uit? Of, andersom, tekenen vanuit het perspectief van een kikker. Dan krijg je een tekening van een weidse hemel boven het landschap.
Er gaat een wereld voor je open, wanneer je dingen eens beziet vanuit een ander perspectief. Misschien doen we dat te weinig, zo vertrouwd als we zijn met onze eigen kijk op de dingen. We realiseren ons haast niet dat dezelfde situatie er vanuit een ander perspectief heel anders uit kan zien.
Hier en nu
De focus van veel mensen ligt op het waarneembare. Op de dingen in het ‘hier en nu’. De stip op de horizon ligt ergens tussen wieg en graf. Bewust of onbewust willen we het ‘nu’ maken. Daarom solliciteren we naar die hogere functie. Geven we ruim baan aan onze carrière. Kosten noch moeiten worden daarvoor gespaard. Als ons perspectief al verder reikt, dan is het hooguit voor de generatie(s) na ons. Ook hen gunnen we het geluk op deze aarde.
Eeuwigheidsperspectief
Paulus daarentegen leeft vanuit een ander perspectief. Hij kijkt naar deze werkelijkheid door de bril van het ‘onzichtbare’, het ‘eeuwige’. Letterlijk schrijft hij dat hij níet focust op de zichtbare dingen. ‘Want’, zegt hij, ‘die dingen zijn tijdelijk. Maar, de dingen die je niet ziet, zijn eeuwig’ (2 Korinthe 4: 18). Daarmee komt hij tot een totaal andere waardering van de zichtbare werkelijkheid.
In het hier en nu ondervindt Paulus veel tegenslag. Hij wordt vervolgd. Met de dood bedreigd. Soms wordt hij gegeseld. Op een ander moment bezwijkt hij bijna door een steniging (2 Korinthe 4: 8 – 18) ‘Maar de moeilijkheden van dit moment’, schrijft hij, ‘zijn niet erg en duren maar kort als je ze vergelijkt met de heerlijke, eeuwige dingen die we daardoor nog zullen krijgen. Dat maakt alles goed’ (2 Korinthe 4: 17)
Geloofsperspectief
Ook in de brief aan de Hebreeën komen we deze kijk op de werkelijkheid tegen. Daar staat de gevleugelde uitspraak:
‘Het geloof is de zekerheid dat de dingen die we verwachten, ook werkelijkheid zullen worden. Het is het bewijs van de dingen die we (nog) niet zien’ (Hebreeën 11: 1)
Daarom doen mensen (ook nu nog, zie ranglijst christenvervolging 2024) door het geloof dingen die we vanuit het ‘hier en nu’-perspectief voor onmogelijk houden. Ze laten zich in stukken zagen, geselen, arresteren, doden door het zwaard. Ze moeten zich verstoppen, of zijn op de vlucht (Hebreeën 11: 33 – 40). Hoe zou je dit kunnen doormaken als je niet zéker wist dat de rollen straks totaal omgedraaid liggen?
Oefenen met perspectief
Ik zou je willen uitdagen eens te wisselen van perspectief. En de dingen te bekijken door de bril van het geloof. Wil je er mee oefenen? Lees dan hoofdstuk elf van de Hebreeënbrief. Verdiep je in de levens van de gelovigen die worden genoemd. En ontdek hun geheim!